vakti zamanında gırgır; fırt ve limon dergilerinin acımasızca eleştirdiği; turgut özal; süleyman demirel; erdal inönü; necmettin erbakan; bülent ecevit; mesut yılmaz; alparslan türkeş ve kısmen tansu çillerden hoşgörü;anlayış ve en önemlisi mizah kavramını alabilirse belkide bukadar sık dava açamayacağı durumdur.