en sevdiğim bülent ortaçgil parçalarından.
ilk kez dinlediğimde oturup hüngür hüngür ağlayasım gelmişti, nedendir bilinmez.
sonra, günler sonra parçanın adını hatırlamak istediğimdeyse birkaç saat düşünmem gerekti.
"eski bir kadın ismi... neydi adı!?" diye dolaşmıştım saatlerce.
en vurucu kısmıysa burası bence parçanın:

"şık latife sabaha karşı yatar, boyası temizlenmiş
gerçek yüzü ve bir geceliğiyle latifedir artık.

latife, dayanamaz yalnızlığa hemen uyur
hemen uyur, hemen uyur, hemen uyur..."