çocukluğu sokakta geçmiş biri olarak şanslı görüyorum kendimi. top oynamaktan, bilye çevirmeye, körebeden simmiiiitttee tüm oyunları bilirim. gelin görün ki şu iri kıyımlığım o zamanlarda da vardı uzun eşşek dışında seçmelerde ilk hiç seçilmemişimdir. evin en küçüğü olmamdan dolayı abim ve ablamlara dilediğim şeyi aldırabilir nazımı geçirebilirdim. ortanca abimin şuan eşi olan yengeme taşıdığım mektupları en çok ödülle döndüğüm, hasılat yaptığım işlerim olmuştur. tıpkı "aile şerefi" filmindeki gibi pikniklere giderdik sanırım en çok özlediğim anlardan biri de bu. ha birde kuzenlerime bir parantez açmak isterim. bilen bilir hiç kopmayan 15 kişilik bir kuzen grubum var çocukluğumdan beri istikrarlı tek ilişkim kendileri olur. şimdi kimisi evlendi ev oturmalarına gidiyorum. bu başlık hüzünlenirdi beni izninizle tuvalate gidip akan rimelimi silmek istiyorum.