ben bir defa inandım tanrı'ya, bir defa güvendim; odur budur rast gitmiyor işim. bazen diyorum ki; vicdansız ulan bu, insafsız! bazen o kadar eminim ki istediğim şeylerin hiç kimseye zarar vermeyeceğinden, aksine insanları mutlu edeceğinden olmuyor, olsun istediklerimizin hiçbiri bir türlü gerçek olmuyor! tanrı'yı anlamak mümkün olmuyor! çocuklar ağlarken örneğin/acı çekerken, bu tanrı ne yapıyor? kafasını mı çeviriyor başka bir yöne/ne yapıyor/kulaklarını mı tıkıyor? her şeyi biliyorken nasıl oluyor da hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi davranabiliyor? ya tanrı'nın vicdanı yok ya da vicdan dediğimiz şey bizi aldatıyor ve aslında tanrı diye bir şey yok
kirlikirpi
dark bear
peron yuzyirmisekiz
monattan