yönetmen koltuğunda steven spielberg olduğunu görünce merakla beklediğim filmlerden olmuştu.içindeki çocuğun ölmediğini kanıtlamak istercesine çektiği roald dahl uyarlaması olan film müthiş bir görsellik içeriyor.belki de biz büyükleri ve (siz) küçükleri sadece görsellik açısından etkileyebilir.devin ilk sahnelerde insanlar ve arabalar ile karşılaştıgında kendini kamufle ediş şekli etkileyici tasarlanmış.başroldeki isimlerden en önemlisi tabi ki mark rylance.filmde mantık hataları yok mu? elbette her filmde olduğu gibi var.ama çocukların çokta sorgulamayacağı türden hatalar bunlar.( çocuk olsam sorgulamaz tadını çıkarırdım) çocuklar bayılabilir ama benim içim bayıldı yarıdan sonra..bu kadar havada kalmamalıydı bu film.filmin hizmet ettiği ve uyandırmak istediği duyguları sorgularken buldum kendimi.