aristotales poetika adlı eserinde: "tragedya ahlaki bakımdan ağırbaşlı, başı ve sonu olan, belli bir uzunluğu bulunan bir hareketin taklididir; sanatça güzelleştirilmiş bir dili vardır; içine aldığı her bölüm için özel araçlar kullanır, harkeet eden kişiler tarafından temsil edilir, bu bakımdan tragedya salt bir hikaye değildir. tragedyanın ödevi, uyandırdığı acıma ve korku duyguları ile ruhu tutkularından temizlemektir. anatça güzelleştirilmiş dil deyince, harmoniyi yani şarkıyı, mısra-ölçüsünü için alan bir dili anlıyorum. her bölüm için özel amaçlar kullanılır deyince de, bazı bölümlerde yalnız ölçünün, bazı bölümlerde ise aynı zamanda müziğin ve şarkının kullanılmasını anlıyorum"diye tanımlar.