naime özerenin sevdiğim bir şiiri ,

her bitiş yeniden başlamaksa
pes ettim artık…
gücüm yok aynı yolları
aynı hevesle yürümeye
delik deşik yüreğimin ekseni
ne yapsam iyileşmiyor bir türlü
çıkartmaya çalıştığım çivilerin yerleri
yeter! ... tükendim…
perde kapandı