"yurdum insanı" dır.

biz böyleyiz galiba, sanırsam birbirimizi de aslında böyle biliriz...

bir gün biz sinirden deliririz... başka bir gün bize deliren olur mu olur.

hala da hepimiz bu ülkede doğmuş, hemi de yüzlerce yıldır doğmuş, sırf bu yüzden bir diğerine benzemesi kaçınılmaz olan, yine bu yüzden birbirimize kızacağımıza bıyık altından gülüp "üffff... uzatma, al çayını, ya da biranı, gel be paşam" diyecek yüreği olan tipleriz.

bizim özümüz ahiliği yaratmış... çelebiliği... biz geniş adamlarız. bu kadar dır-dır bizi bozuyor.

kim üzülmüyor ki? kimi biraz ağırlıkla ona üzülür, diğer buna...

yakalım bir semeaver, açalım bir bira... ellerimizi birbirimizin omuzlarımıza koyalım; ya t-shirt, ya gömlek, belki de ceket kravat. hadi yüzlere de bir tebessüm.

yoksa buna benzeyeceğiz.
"paul mccartney - pipes of peace"

bize bizden -bu birbirini beğenmeyen bizden- başka yakın kim var?