18 yaşındaki genç kuzenlerim evlendiğinde, nişanlandığında babaannem uzun uzun bakıp "dal dala yavrularım!" derdi. çok yakıştıklarını, uyumlu olduklarını, boylarının kilolarının orantılı olduğunu vurgulardı anladığım kadarıyla. yazarken ciddileştim resmen, özlemişim hakkaten, en sevdiği torunu bendim. kıçımı yesin 29 tane torunu. kocasının, aşık olup kaçtığı kocasının ismini bir tek ben taşıyordum boru mu? tabiki babaannem en çok sever en çok parayı bana verirdi.

eski bir kadındı buna benzer oldukça ilginç ve mantıklı sözleri vardı, aklıma geldikçe umarım yazarım.