vajinal orgazm yaşama problemi olan ex-sevgili ile bu konuda neredeyse 1 saat süren bir çalışma yaparken, tam "o anı" yakalamışken (sadece 1 saniye uzaktayken) yere doğru acayip yumuşak bir şeklide yuvarlanmamız. kısa bir an hayalkırıklığı, delicesine dilenen özür, upuzun ve kontrolsüz bir gülme krizi. en sonunda şirin şirin birbirine sarılıp uyumuş iki kişi. (ve başlığın içeriğinden hızla uzaklaşmış olma hissi.)

ayna karşısı ergen (sadece ergen mi?) fotoğraflarının vazgeçilmez pozu olan "ördek dudaklardan" daha matrak, şirin bir pozdur. kendim yapmaya çalıştığımda çıkan "prfrçjprrj" sesi eşliğinde dudaklarımın gıdıklanması nedeniyle başarılı olamadığım harekettir. prfrçjprrjprfrçjprrj...

bildiğin, ortalama erkek.

efenim, şimdi o şahsın derdi, çok affedersiniz, benim götüm kadarsa, üzülmekte, kahrolmakta aklıdır. istemem düşmanımın bile öyle derdi olsun.

masum masum uyuyan sevgiliyi rahatsız etmeden mıncıklamak, okşamak, sıkıştırmak... düşüncesi bile anında içimi bir ohş... pardon hoş ediyor. her fırsatta yapmaktan kendimi alamadığım bir durum. ama öyle itmek, sokmak (danışıklı dövüşlü, numaradan uyumalı durumlar dışında) asla yapmayacağım bir şey. bir bok-sevmeyen olarak, ağzıma sıçsa haklıdır.

bu "aslında hoş lafmış" salgını nereden başladı bilmiyorum. işyerinde, sokakta, arkadaş ortamlarına herkes aynı lafı söylüyor.

ama bir de şöyle bir şey var: http://tdkterim.gov.tr/atasoz/?kategori=...

ben üniversitede okurken de internet vardı. ama yine de kütüphane kütüphane araştırma yapmak zorunda kalırdık. haydi o zamanlarda bundan üşenmeyi anlarım da, en akla gelmez bilgilerin bile ekran karşısında bir tıkla ulaşılabildiği bir zamanda üşengeçliğin daha da artmasını anlamıyorum.

ortalama boylu biri olarak (kalın tabanlı ayakkabıyla + yerden iki basamak yukarıda + parmak ucunda bir duruşla) kısa boylu insanların kompleksleri hakkında ileri geri konuşma hakkını kendimde görmüyorum. ama çocukluk zamanında 1,90 küsurluk kuzenlerle (7 ayrı kuzenden bahsediyorum) bir araya geldiğimizde annelerinin "amanında hanimiş, bir yanyana gelsenize" deyip kaldırmaları, kıyaslama yapmaları az yaralamamıştır bizi. yahu oturduğumuzda bile aramızda neredeyse 30 santim olduğu belli. oğullarınızın upuzun olduğu belli. daha neyi zorlarsınız ki... ondan sonra da "çocuk psikolojisinden çok anlarız" falan filan.

the biggest loser'ın kinect odaklı yapılmış bir xbox360 oyunu var. geçen yaz bir heves aldım. (nereden aldım? köşedeki bilgisayarcıdan.) pis bir şişko olmam gereğiyle hala açıp bakmış değilim. o kadar tutarlıyım işte.

ezbere bir beden dili ve türk olup da bir anda ingilizce konuşmadığı süre problem yok. ama (bilmediğim içindir herhalde) fısıl fısıl fransızca ve özellikle kabaca almanca konuşması fena olmaz. (ohş!)

haiti kaynaklı bir kavram olan zombi, büyü yoluyla canlandırılan ölü demek. sinemada ilk örnekleri ruhu olmayan beyaz gözlü insanlar şeklindedir. romero'nun klasiği night of the living dead ile, ama özellikle devam filmi dawn of the dead ile bugün küçük çocukların bile bildiği, hastalık sonucu aşırı etoburlaşmış ölülere dönmüş durumda. 2000'lerde ise her şeyin daha bir hızlanması, kağnıdan da ağır yürüyen zombileri etkilemiş, danny boyle'un 28 days later'ının ses getirmesi ile ciddi anlamda hareket hızı kazanmışlardır. ilk örneklerde zombiler egzotik bir korku öğesi iken, 70'lerde bu korku öğesinin tüketim toplumun temsil etmesi devrimsel sayılsa da tür olarak kendisi bir tüketim malzemesi haline çoktan gelmiş durumda.

şahsi olarak ısrarla tavsiye edebileceğim zombi/zombili filmleri:

1920 - das cabinet des dr. caligari
1932 - white zombie
1943 - i walked with a zombie
1945 - dead of night
1964 - the incredibly strange creatures who stopped living and became mixed-up zombies (adı üstünde bir film, trippy!)
1966 - the plague of the zombies (hammer tarzı, ürkütücü suratlı zombiler)
1968 - night of the living dead
1971 - la noche del terror ciego (tombs of the blind dead) (en favori filmlerimden / ölü şövalyeler dehşet saçıyor)
1972 - children shouldn't play with dead things (gizli klasik)
1972 - pánico en el transiberiano (horror express) (atmosferi yeter)
1972 - dead of night (deathdream) (üzgün bir korku filmi)
1973 - ataque de los muertos sin ojos (return of the blind dead) (ya da ölü şövalyelerin dönüşü)
1974 - non si deve profanare il sonno dei morti (let sleeping corpses lie) (çok çok çok sevdiğim bir film. çok demiş miydim?)
1977 - rabid (ilk zamanlar ki cronenberg i özlemiyorum desem yalan olur)
1977 - shock waves (ilk nazi zombilerden)
1978 - dawn of the dead
1979 - zombi 2 (zombie flesh-eaters) (bir fulci klasiği. hastasıyım.)
1979 - zombie holocaust (doctor butcher, m.d.) (o kadar kötü ki... seviyorum bu filmi)
1980 - paura nella città dei morti viventi (city of the living dead) (açık ara en sevdiğim fulci filmlerinden biri. hatta bir nevi fetiş.)
1981 - ...e tu vivrai nel terrore! l'aldilà (the beyond) (fulci fulci ulci)
1981 - le notti del terrore (burial ground: nights of terror) (bu da cidden kötü bir film, porno film mantığıyla nasıl bir korku filmi çekilirin iyi bir örneği)
1981 - dead & buried (sağlam atmosferi olan, gerçekten ilginç bir filmdir. çocukken izlediğim için unutmam mümkün değil.)
1981 - the evil dead (klasik!)
1983 - one dark night
1985 - day of the dead (bugün izlediğimiz zombilere asıl şeklini veren film desek daha doğru olur)
1985 - re-animator (bir başka klasik.)
1985 - the return of the living dead (korku ile komedinin en başarılı kokteyllerinden biri)
1986 - night of the creeps
1987 - prince of darkness (hastasıyım carpenter'in. aynı zamanda sinemada tek başıma izlediğim ilk film.)
1987 - evil dead ii (dead by dawn! dead by dawn!)
1988 - dead heat
1990 - night of the living dead (tom savini'nin yeniden çevirimi. hiç de fena değil.)
1990 - bride of re-animator
1992 - braindead (dead alive) (en şirin zombie filmi #1)
1993 - return of the living dead 3 (ilkinden daha az komik, efektleriyle göz dolduruyor.)
1994 - dellamorte dellamore (cemetery man) (anında unuttuğum yeniden çevirimi bu filmin 1/10'u bile etmiyor. çok sağlam filmdir.)
2002 - 28 days later (koş zombi koş ya da zombileri tekrar hortlatan film #1)
2002 - deathwatch
2004 - dawn of the dead (zombileri tekrar hortlatan film #2. asıl filme saygıda kusur göstermemesi ayrı bir takdire şayanlık.)
2004 - shaun of the dead (en şirin zombie filmi #2)
2006 - black sheep (zombi koyun? aynen öyle!)
2006 - fido (korku filmi olmayan zombi filmi)
2006 - poultrygeist: night of the chicken dead (tam bir troma çılgınlığı. tam bana göre bir film. ciddi sinemaseverler ısrarla uzak dursun.)
2007 - mulberry street (sürpriz)
2007 - planet terror (çok sevmemekle beraber tür severlerin izlemesi gerektiğini düşünüyorum. hala izlememişlerse tabii.)
2008 - otto; or up with dead people (ai gai, ai zombi)
2007 - [●rec] (züpper! özellikle ilk izleyiş tam bir rollercoaster.)
2007 - the signal
2008 - deadgirl
2008 - trailer park of terror (fena değil.)
2009 - la horde (fransız sinizmine sahip zombi filmi)
2009 - pontypool (izlediğim en enteresan, en cesur zombi filmlerinden biri. macera seven sinemaseverler mutlaka izlemeli)
2009 - [●rec]2 (ilki kadar olmasa da sırf enerjisi için izlemeli)
2009 - the revenant
2012 - the cabin in the woods (arızalı bir klasik! neredeyse orgazmik.)

not: cranberries meselesine gelince... şimdi kızanı, eksileyeni çok olacak ama celine dion'un my heart will go on'una kimi insan nasıl katlanamıyorsa ben de bu parçaya katlanamıyorum. ha, evet, bir de dolores o'riordan'ın titrek sesini de sevemedim bir türlü. yalan değil, bunda çevremdekilerin kendisi için "bir tanrıça, dünyaya inmiş bir melek vazu vizu" propogandalarının etkisi de büyük. oysa, ilk çıktıkları dreams'i severdim. hakikaten. ama olmadı, olamadı.

orijinal ismiyle der bemalte vogel

polonyalı yazar jerzy kosiński'nin 1965'te yayımlanan romanında, alman işgali altındaki bir ülkede yaşayan bir çocuğun gözlerinden olan biten anlatır. dili rahat, okumazı zor, sindirmesi çok daha zor olan bir kitap.

evimizin kütüphanesinde hep yeralmış bu kitabı okuduğumda ortaokula gidiyordum, 12-13 yaşında olmalıyım. kitabı okurken hissettiğim allak bullaklığı anlatmam mümkün değil. (düşünün ki o zamanlar en sevdiğim yazar stephen king'ti ve her hafta süper korku çizgi romanını takip ediyordum.)

yahudilere olan sevgimizden (!) dolayı almanların uyguladığı zulümü anlatan kitaplara, filmlere burun kıvıranımız çoktur. en azından benim tandığım çok. çünkü "hep aynı hikaye" anlatılmatadır ve bu iş artık "yahudi lobisinin bir malzemesi" haline gelmiştir. oysa onlar "müslümanlara yönelik zulme" devam etmektedirler. aslında her biri kendi içinde -bazen- tutarlı olabilecek cümleler bunlar. ama insanı, "sadece bir insan olarak insanı" umursamak bu kadar zor mu?

adına da derler seks...

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/227028...

üzerine uzun uzun yorum yapmak gibi bir güdüm var, kenarda hevesle bekliyor. ama tabii ki gündem değiştirmekten başka hiç bir amacı olmayan bir açıklama. ama eminim destekleyeni de vardır. bizim gibi sazan gibi atlayıp "n'oluyosunuz" diyeni de...

ama ilk okuduğumda, saftirik bir ateist olarak ağzımdan arapça bir şeyler çıkmaya çalıştığı durumunu yadsıyamayacağım. ne de olsa her türk mazluman, yok müslümhan, ya da her neyse ondan doğar.

yatakta "rpg" yaparken zevkli olabilir. (olur.) (oldu.)

kışın yatarken bile en az bir ayağını dışarı çıkaran biri olarak... neredeyse olasılıksız (!) diyorum.

müzik dinlemek, araştırmak, okumak (ve gıdım enstruman çalamamak) hayatımın olmazsa olmazlarından. cinsel yapımın, daha doğrusu "bir yaşam tarzı olarak cinsel hayatımın" müzik zevkimi özellikle şekillendirdiğine inanmıyorum. ikon aramadığımdandır. ama bunun doğrusu veya yanlışı yok bence.

the good, the bad & the gudubet

ilkokuldan beri bu espriyi duymamıştım. aradan neredeyse 30 sene geçmiş. kendime az dişten saat yapmamıştım. model model...

yahu ben bunu dün üşenmeyip yazmıştım ama bir şekilde uçurmuşum herhalde. neyse, ikinci baskı diyelim. artık kimin ilgisini çekecekse...

idiot flesh, 1985 yılınca acid rain adıyla kurulan ve 1998'de dağılan amerikalı deneysel rock grubu. "rock'a karşı rock" yapıyorlar(mış).

grup elemanları: nils frykdahl (pin), gene jun (captain dragon), dan rathbun (the improver), david shamrock, chuck squier, daniel roth, wes anderson (hyena boy - yönetmen olan anderson mu? sadece bir isim benzerliği olsa gerek.)

albüm
1987 - acid rain - we were all very worried
1990 - idiot flesh - tales of instant knowledge & sure death
1993 - idiot flesh - the nothing show
1997 - idiot flesh - fancy

single
1990 - idiot flesh - teen devil / twitch (7")

demo
1986 - acid rain - drip demo
1988 - acid rain - rite of spring / gelatinous goats

wikipedia kardeşe teşekkür ederim.

fantasy islan'ın miniş tatü'sü.

rahmetli anneannemdir. avvv. ağlatmayın beni şimdi. (yok ağlayayım, özledim, değmez mi...)