kafadengi bir dost yada bir sevgili ile harika geçmektedir.
heleki otobüsle yapılan yolculuk, uyumak için başını yaslıyacağınız bir omuz yanıbaşınızdadır.
artık demir almak günü gelmişse zamandan,
meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
biçare gönüller! ne giden son gemidir bu!
hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
eylül ayında, arkadaşlarımla likya yoluna çıkarak gerçekleştireceğimdir. hedef 500 küsur kilometre yolu yürüyerek 30 günde tamamlamak ama iki gün yürüyüp pes etmemiz de olasılıklar arasında.
yaş büyüdükçe işkenceye dönendir. zaten yolculuk fikri hafif spiritüel bir deneyimken* bana büyük bir ağırlık gibi hissettiriyor. o kadar yol aldım ki artık ya hep bir yerde durmak ya da hızlıca ulaşmak istiyorum.