çaresiz hissettiren sevgili. güven bir kere zedelenirse bi daha düzelmiyor dostlar. ona tekrar inanmak, her söylediği sözden sonra acaba yine yalan mı söylüyor diye düşünmemek o kadar çok isterdim ki ama yapamıyorum. baştan başa güvensizlik sardı ruhumu. eşcinsel olunca mecburen yalan söylediğimiz durumlar oluyor. ben de yalan söylüyorum aileme, arkadaşlarıma fakat birbirimize yalan söylemeye ne gerek vardı? zaten çevreye yalan söylüyoruz ona da söylesem ne fark eder diye düşünülüyor sanırım. yalanlar söyleyen birinin bir daha söylemeyeceğinin garantisi yok. ayrılmak en mantıklı seçenek olsa gerek, kafamız rahat olur.