yeşil

minik* saplantım.. huzurum.
klorofil rengi. hayatın özüdür. yaşam zincirindeki temellerdendir. yeşil huzur ve dinginlik verir.
bir obur olarak da yazmalıyım. yeşillik diye adlandırdığımız : marul, maydanoz, nane, dereotu, taze soğan sarmısak, kekik, fesleğen, biberiye.... pek çok yeşil yiyeceklerimizin tadı tudu ve özü.
islami kesmin en sevdiği renklerin başında gelir.
mağazalarda ilk gözüme çarpan renk.
mavi ve sarı renklerin birleşmesiyle oluşur..
günümüz piyasasında ancak ve ancak yerini alan yüksek binaların tepesinde ya da site içinde var olmaya çalışan ağaçlık ya da çimenlik alanlar.
kod adı yeşilolan biri vardı. muamma biri.
kırmızıyla birleştiğinde sarıyı veren renk.
aşkın * rengi. hele bi de yanına turuncu attın mı of!
ümittir, umudun rengidir.
en sevdiğim renklerden. turuncuyla uyumu ise göz ardı edilemez.
http://www.cepworld.com/i/galeri/duvarkagidi/normal/yesil_agaclar.jpg
üzerine uzanılan çimenler = huzur
yeşil – öz türkçedir, yaşil’dan değişeme uğrayıp yeşil olmuştur. yaşil taze bitki rengi anlamına gelir. yaş eki bitkinin ilk evresindeki dönemdir yani yaş ıslak nemli anlamında kullanılır. filizlenen bitkinin su ihtiyacından olsa gerek. mesela kimseye biz ağladığı zaman gözü ıslak ya da nemli demeyiz gözü yaşli deriz. o yaşli sonra yaşil daha sonra yeşil olmuş anlayacağınız anacım. bu arada ek bilgi olarak nem'in kökeni farsça, islak ise usulamak yani sulamak’tak gelir. sulu olan şey anlamında. islak epey sulu, sulanmış gibi. farrsça yeşil rengi is mi sebz’dir. sebze dediğimiz şey aslında yeşillik anlamına gelir.

(bkz: sebze )

edit: bugün etimolojik incelemelerime devam edecem bol bol kelimelerin kökenine inecem lo, yandın ayı sözlük.
yeşillik sözcüğünün sebze olarak kullanımı gerçekten de doğrudur. çünkü domates vb. bitki kısımları, aslında sebze değil, meyvedir. bitkinin yeşil kısımları*, sebzedir. bu yüzden sebze yerine yeşillik sözcüğünü kullanabiliriz diye düşünüyorum.

tanım: en sevdiğim renktir.
bu renk bana hep bir zamanların müthiş parçalarından birini hatırlatır.
çocukken teyzemin yemyeşil gözlerine bakarak bu şarkıyı söylediğimi hatırlarım...tamamını değil tabi ki, o meşhur nakaratını...
emel sayın'dan dinlemek ayrı bir keyifti.

"kapat gözlerini kimse görmesin
yalnız benim için bak yeşil yeşil
gözlerin kimseye ümit vermesin
yalnız benim için bak yeşil yeşil

seni öyle sevdim ölürcesine
tanrı'nın yazdığı şiircesine
içimden geçeni bilircesine
yalnız benim için bak yeşil yeşil"

beste: mustafa seyran
güfte: mehmet erbulan
tabiatın ana renklerinden. huzur verir.
  • /
  • 2