ahlaki normlar, toplum kuralları gibi dayatmacı, prototipçizer tavırların hazırladığı son. eleştirilmek, yargılanmak, dışlanmak bile bir kimlik olarak anlam ifade etmenin delilidir. belki henüz farklılıklarla birarada yaşamayı bilmediğimizden diye düşünüp geçeriz.

doğum anından itibaren hayata 1-0 yenik başlayanlarla çoğunluğun tahakkümüne uyanlar arasında savaş başlar, tıpkı doğanın kanunları gibi büyük balık kazanır savaşı. yok sayılmak; kimliğe işlenen din, isim gibi etiketlerle sabitlenmeye çalışılan istenen insan, vatandaş profiline uymamakla başlar. türkiyede yaşıyorsanız müslüman, türk, heteroseksüel vb. olmalısınız. bedeninizi, evinizi, ruhunuzu, sevginizi, düşüncelerinizi nereden beslediğiniz, kimle paylaştığınız başkalarınca çizilen normlara uyduğu kadar varsınız. insana uygulanan en büyük şiddettir yok sayılmak, yaşayan canlıdan farksız olarak.

(bkz: dışlanmak)

(bkz: ötekileştirilmek)

(bkz: sikine sallamamak)

derste olmadığında yok yazılmak.

(bkz: hiç olmak)

ben aslında yoğum...

nefret edilesi bi duygu.

çok korkunç

(bkz: varolmanın dayanılmaz hafifliği)

(bkz: yok olmak)

yok sayılan bireyin kendini kabul ettirme çabasıyla devam eder.
çoğunluğun oluşturduğu protokol tarafından yargılanılmış olmak şöyle dursun, o yargı altında ezilmek bünyede hasarlara yol açar. hadi ya? benim varlığıma başka bir insan olan sen karar vereceksin ha?

bu yargı sahiplerinin tanrıya bağlı insanlar olarak nitelendirilmesi ayrı bir alay konusu. tanrının görevine ortak mı oldun sen? öyle ya var eden de yok edende odur.
bence bir insandan nefret edilebilir, o insana belki tüm kötü duygular beslenebilir lakin yok sayılamaz. kimsenin bu hadde sahip olduğunu düşünmüyorum.

tabi bu söylediklerim, homofobizm, ırkçılık gibi aşırı durumlara daha uygun.

paul ekmanın psikolojiyle ilgili bir kitabını okumuşluğum var, o satırları unutmam mümkün değil.
"bir insana yapılabilecek en büyük işkence yok olduğunu hissettirmektir." fiziksel darbelerden daha güçlü bir etki yani. *

maruz kalan bireyin özgüvenini yerlebir eder.bazen yerine iplenmemek argo deyimi kullanılır.

(bkz: görünmez adam'in bitmeyen çilesi)

avrupa yakasında burhan karakteri bütün yazı balkonda geçirmeye karar verdikten sonra karşı binada ikamet eden adamla yaptığı şizofrenik bölümün esas cümlelerinden; ben aslında yoğğğhum, yoğğğhum leeeaaaynn.

(bkz: çokta fifi)

bünyede olumsuz etkileri var (bkz: ben)