uyumaktan nefret ediyorum. 24 saatin 8-10 saatini çalışıp, 2 saatini hatta 3 saatini yemeğe harcayıp, geri kalan zaman diliminde 7 saat uyursam bana kalan ortalama 4 saat yetmiyor. ve ben uykuya harcadığım o 7 saate gıcık oluyorum. gece yaşamayı da seviyorum, gündüz yaşamayı da. sanırım uyku bana göre zaman kaybı.

istanbul'da yaşayan insanlar için trafikte geçirilen zamanlardır.

arka dişin arasına kaçan şeyi inatla dilinle almaya çalışmak.

süreklilik duygusuna sahip olmayan biriyle harcanan anlar. aşama kaydedememe problemi olana kendini anlatmaya çalışmak ve sonuçta anlattığınla kalıp yorulmak. kısaca doğrudan zaman kaybına dönüşmüş insanlar.

explorer, safari, firefox veya chrome'u tıklar tıklamaz başlayan ve bilgisayarı kapatana kadar geçen süreç.

aklıma ilk gelen haliyle recep ivedik izlemekle geçen her saniyedir..

platonik olarak aşık olduğum zamanlar. o kadar gereksiz ve boş geliyor ki artık o duygu anlatamam. keşke sevgi potansiyeli olan iki insan birbirine bakınca hallolsa her şey, zamandan tasarruf etsek.

1) kendimden feragat edip değmeyecek insanlara haftalar, aylar hatta yıllar harcadığım zamanlar.
2) olmayacağını bile bile inatla "o olmaz"ı sevmek , olabileceğine dair kendimce paranoyakça kanıtlar üretmek ve haliyle geçen tüm bu zaman.
3) bana zerre kadar katkısı olmadığına kalıbımı basacağım dersler ve bunların sözde bilgimi ölçen sınavları.
4) zorunlu akraba ziyaretleri

dakikalarca yapılan masturbasyonda orgazm uzatıldıkça geçip giden zamandır.bazen saatleri alabilir.
(bkz: orgazm sonrası pişmanlık)

ilk randevuda tanışılan elemanın beklenilenin aksine tam bir çöp çıkması. fotoşoklu abartılmış fotoğraflardan oluyor bunlar hep hacı abi. o zaman diliminde geçen her saniye zarar ziyan.