şimdiye kadar bu direniş bir çok olaya benzetildi. direnenler ile saldıranlar bir çok gruba, geçmiş olayların kahramanlarına benzetildi. ama benim için en orijinal, kesinlikle peyami safa'nın fatih-harbiye adlı romanıyla yapılan bağdaştırmadır. ilgili yazı ve yaratıcı:

(bkz: ülke taksim oldu)-(bkz: gürsel korat)

http://kitap.radikal.com.tr/Makale/ulke-...

"taksim’in modern türkiye’nin simgesi olmasına yıllardır diş bileyenler, bu meydandaki kilise, heykel ve kültür merkezi görüntüsünü içlerine sindiremeyenler, oradaki gece hayatına saldıranlar, nihayet bir çuval inciri berbat etti: fatih-harbiye romanıyla yetişmiş gelenekçi nesillerin, bitmek bilmeyen “fetih” arzusu ve harbiye düşmanlığı, “taksim’i fatih’e dönüştürmeden” duracağa benzemiyordu. her zaman taksim’e cami yapmaktan söz eden ve cumhuriyet’i kuran “alkoliklerden” intikam almak için “çoğunluktan aldığı yetkiyle” kafasına estiği gibi “hizmet” veren bu intikamcı kadro, bütün itirazlara kaşlarını kaldırarak “kusura bakmayın” demeyi bir marifet saydığı için bu noktaya gelindi."