tartışma konusunu, tartışma konuklarına dönüştürüp, resmen kirli çamaşırları ortaya dökerek sözde savaş kazanma eylemi. özü unutup, kafa yerine ağzı çok çalıştıranın ipi göğüsleyeceğini sanması söz konusudur. çoğu tartışmanın yumruklar ya da çirkin sözlerle sonlanması kendimize olan güvensizliğimizin, başkalarını halen önyargılar ve tutucu fikirlerle değerlendirdiğimizin bir göstergesi adeta.

birçok alt başlığı olan safsata türü.

kişiye saldırmak/karalamak, benzetmeye dayalı karalamak, ispat yükümlülüğü, durumsal kişi karalamak, ''sen de...'' cümleleriyle karalamak, otoriteye başvurarak karalamak, cımbızlama, indirgemecilik, geleneğe başvurma vs. gibi başlıklarda incelenebilir. bir üst entry'de paylaşılan linkte türler güzel özetlenmiş.

bir de tartışmalarında buna başvuran kişilerin bindiği trenin vagonları bununla sınırlı da değil genelde. whataboutizm, tokenizm, doxing, hipermoralizm, ostrasizm vs. hepsine düşerler.

size böyle gelen lowbrow'larla hiç münakaşa etmemek en sağlıklısı. müzakere kültürü insanın içinde olması ve en geç 20'lerin başında kazanılması gereken bir şey. sonradan gelişmiyor.

ayrıca bu konuda daha detaylı okuma yapmak isteyenlere aristotales'in ''sofistçe çürütmeler'' kitabını önerebilirim.

edit: link veren yazar entry'sini silmiş, biraz boşa düşmüş oldu. scotopia videosunda bahsediyor biraz.