aileye ve yakın çevreye eşcinsel olduğunu açıklayamama nedenleri

zaten açıklamış olmak.
benim ailem aşırı muhafazakar, o yüzden kendi özelim olan çoğu şeyi açıklamıyorum, genel olan şeyleri söylüyorum sadece. bunu söylesem ne üniversiteye gidebilirim ne de bir daha görüşebilirim, dımdızlak ortada kalırım. bilmemeleri gerek.
içselleştirilmiş homofobinin insanlara neler yazdırabildiğini gösteren nedenler. eşcinsel kişilerin öncelikle kendi kafalarındaki önyargıları yıkabilmeleri gerekiyor ve bu bile oldukça sancılı ve emek isteyen bir süreç. okumak öğrenmek lazım, yoksa toplumun bizlere zerk ettiği homofobiyle kendimizi ve çevremizi algılıyor, sonra böyle yazılar yazıyoruz.
insanların bunu bir hastalık veya ruh sağlığının bozuk oluşuna yormaları.
bir kaç nedeni var sanırım
1- çoğu insan homofobik çünkü bu konuda çok cahiller
2- din, toplumsal değerlerimiz, örf, adet
3- çoğu insanın aklına eşcinsel diyince : cinsiyet değiştirme, kötü yollu sapık ya da kerimcan gibi feminen biri geliyor. dedim ya insanlar bu konuda çok cahil diye. daha ne anlama geldiğini bilmeyen insanlar var. aslında bu algının oluşmasında eşcinsellerin de suçu var.
olsam da açıklamazdım zaten. ağzı sıkı biriyimdir. benim hayatım üzerine plân yapmadıkları sürece ne işe yarayacak bilmeleri.

hadi eş cinsel olsam ve beni evlendirme planı yapsalar tamam. kaldı ki bilmeleri bana ne kazandıracak. cinsel kimliği geç, inancım yönünde de kimseye açıklama yapmadım. agnostik-deist'im ve ailemin bundan haberi yok.* bilmeleri de gerekmiyor. (çevrem zaten yok)

ayrıca 'özellikle aileye' açıklama kararı alındığında en doğru zaman beklenmeli ve doğru bir anlatım diliyle açıklanmalı diye düşünüyorum. bu konuda uzmanlara ve tecrübeli kişilere danışılabilir. açıklamadan önce mümkünse yeterli olgunluğa ve maddi bağımsızlığa sahip olduğunuzdan emin olun. ailenizin karşısına ayakları üzerinde durabilen bir birey olarak çıkın ve bu şekilde kendinizi kabul ettirin.
o kadar çok var ki... ama ben en çok 'eşeğin zikinden dolayı'yı kullanıyorum. muhabbet gereksiz uzamıyor.
aslında gün gibi ortada olduğu, belli olduğu, anlaşılabildiği için,
ve kimseyi ilgilendirmediğinden ötürü.

balkona çıkıp "herkes duysun ay lav yu castin biğbır" diye bağırmaya gerek yok.

yalnız şimdi ben istesem bile salona gidip ev halkına durup dururken "ben eşcinselim" demem, diyemem de. açıklayamama kısmı bu sanırım. nedenlerini sonra anlatıcam.
hayatımız yalanlar üzerine kurulu olduğu için sanırım söylediğim ortada bir ailem ve sosyal çevrem kalmayacak.
kısa tutmak gerekirse annem ve babama ne ki benim kime yandığımdan? gereksiz bilgi bence söylemek
ailemde sezdiğim muhteşem ikiyüzlülük. bilseler kabullenmezler o ayrı da hadi evden falan da atılmadım diyelim, her işlerine gelmeyen insani karşı çıkışımda bunu kullanacaklarını biliyorum. ısıtıp ısıtıp her bireysel tepkimde, susmamamda sen bize daha ağırını yaptın ağlaklığıyla başetmek daha zor sanırım.
ben açıkladım aileme. bir işe yaradı mı? pek değil. şu anda kız bul evlen vaazları yiyorum her telefonla aradığımda. kadınlardan cinsel anlamda hoşlanmadığımı da bal gibi biliyorlar, tekrar tekrar da söyledim. ancak kendileri bir adet torun istiyormuş bir de çevreden sürekli baskı varmış senin oğlan neden evlenmiyor diye.

söyleyince de başka sıkıntılar çıkabiliyor yani. hani söylememiş olsam da birşey değişmeyecekti sanki.