başrolünü özcan deniz, neslihan atagül ve nihal yalçın'ın paylaştığı bir uzun yol şoförü ile dinlenme tesisinde mutfakta çalışan bir kadın arasındaki ilişkiye odaklanan yeşim ustaoğlu filmi.
filmi okumaya isminden başlayacak olursak eğer araf 'din kitaplarında sözü geçen, dinsel inanca göre cennet ile cehennem arasında bulunan bir yer' olarak tanımlanmaktadır. yani ne cennettir, ne de cehennem... nerede olduğu bilinmeyen, arada kalmışlık durumu. peki sadece filmin isminde mi var bu arada kalmışlık durumu? şimdi de filmde kullanılan mekana göz atalım; dinlenme tesisi. siz de eğer benim gibi her dinlenme tesisinde seyahat ettiğiniz otobüs mola verdiğinde tuvalete gitmek veya sigara içmek yerine etrafınıza bakıp bulunduğunuz yeri tanımlamaya çalışıyorsanız arada kalmışlığı daha iyi anlayacaksınız. çünkü tesis ne şehirdedir, ne de taşra merkezinde. issız bir yolun kenarındadır. ne şehre aittir ne de taşraya...
diğer bir arada kalmışlık durumu ise özcan deniz'in oynadığı karakterin uzun yol şoförü olmasıdır. uzun yol şoförleri de hiçbir zaman bir yere ait değildir. ve en önemli mekanlarından biri yine kendileri gibi arada kalmışlığı temsil eden dinlenme tesisleridir. özetle iki arada kalmışlık -biri mekansal biri karakter bazında olmak üzere- bir noktada buluşuyor; filmin ana temasını oluşturan aşk ilişkisinde... bu noktada da şu soru akla geliyor; aşk ne kadar arada kalmayan bir olgu...? daha fazla uzatmıyor özetle izlenmesi gereken filmlerden biri deyip susuyorum.