beni özgürleştiren ve psikolojimi düzelten şey oldu arkadaşlarıma açılmak. biraz zor ve çileli bir süreç oldu zira hala kolay söyleyemiyorum, ama ıkına sıkıla da olsa bütün yakın arkadaşlarıma zaman içinde açıldım. hepsiyle de arkadaşlığımız resmen yeni bir üst aşamaya geçti. hayatımın çok ciddi bir kısmını saklamadan, özgürce konuşmak, hayatı paylaşmak kadar özgürleştirici bir şey yok. tersi durum bana ciddi bir depresyon olarak geri dönmüştü ayrıca.

işin garip yanı, o kadar arkadaşıma açıldım, buna rağmen samimiyet hissettiğim yeni birine açılması benim için hala çok zor. geçmeyecek galiba bunun zorluğu hiç bir zaman.