insanı en çok yaralayanı darmaduman edeni şaftını kaydıranı belki de bu aşık olduğunuzu göğsünüzü gere gere söyleme cesaretini kendinizde bulur konuyu ufaktan dillendirirken karşı tarafın içinin boşluğuyla, çıkışı olmayan bir karanlığa yürüdüğünüzü uzattığınız elin havada kaldığıyla yüzleşirsiniz. karşınızda ki insan zekiyse kaçma şansınız da yok katıksız teslim olmak zorundasınız ilk hamleyi duygularınızı hafife alarak onları hakir görerek yapacaktır aldanmayın duygunun hafifi olmuyor o mide şakacıktan kelebeklenmiyor sadece karşı tarafa zamanla unuturum geçer ya neler geçmedi ki imajı çizip evde kahrolabilirsiniz ben ne gerekiyorsa yaptım unutulmuyor acısı geçmiyor ince ince kanıyor sinsi sinsi büyüyor içinde yayılıyor her yere kurtulmak diye birşey yokmuş bunu öğreniyorsunuz. belki de kendimi kandırıyorum. buz şelalesi gibi davranan hissiz kimseyi umursamayan biriymişim gibi olamıyorum olamam olduğunu zannedenler de komik öyle büyümüş ki içimde azalmıyor allah belamı vermiş daha ne söylenir ki