aşırı garip bir şey. aylar sonra halen kafanızda eski sevgilinizde konuşurken bulabiliyorsunuz kendinizi, hatta bazen gülüyorsunuz, fark edince mideniz bulanıyor. aylar geçecek de sen her gece yatağında onu düşünerek içleneceksin, insanlığa güvenin sarsılacak, tekrar birisine dokunurken iki kez düşüneceksin falan bla bla. özellikle unutmaya çalışılan birinin böyle bir efora değeceğini inanmıyorum, onu geçtim kimse bu kadar üzülmeyi hak etmiyor. bir şeyleri geride bırakmayı öğrendikten ve zamanın hızını kavradıktan sonra geçiyor bir şekilde.

sevip de sevilmeyenlere playlist;

kendinize acıma evresi: önce bu şarkıda ağlayın, daha sonra vizyonsuz olduğunuzu kabul edin.

aradaki mesafeyi kavrama evresi: karşınızdaki insanı artık tanımadığınızı kabul edin.

en azından denediğiniz için kendinizle gurur duyma evresi: elinizden geleni yaptınız ama olmadı.

yine saçma salak boklara battım evresi: gerçekten gerekli miydi? kimin umrunda.

http://music.naij.com/120132-beyonce-don...) böyle bir salaklığı nasıl yaptım evresi: zaten sizi hiçbir zaman hak etmemişti. canı cehenneme.

http://song.urbanmusicdaily.me/?link=aud... allah belanı versin evresi: artık seni düşünerek mastürbasyon yapmıyorum.

ağbi o kaybeder zaten evresi: umrumda değil.

yakında yüzünü unutursunuz, sonra da ismini.

yeni aşklara yelken açarken başarılar.