uzun bir uykusuzluk, halsizlik, depresiflikle katıldığım zirvedir. ki dışarıdan pek belli olmuyordu öyle oluşum, katılanların enerjisi, samimiyeti, sıcaklığı cidden beni kendime getirmişti. sarılmadığım insan kaldı mı bilemiyorum cidden, hepsi de kollarını açıp bana sarıldıkları için müteşekkirim. hatta bazıları sarılıp beni kaldırmaya çalıştılar, ki başardılar. * * * *asosyalim diye ortalıkta dolaşırken, kendimi bir anda bu "dolu dolu" ortamda bulunca, eser kalmadığını hissettim asosyalliğimden, çekingenliğimden... yalova'daki o bunaltıcı hayatımdan bir an için de olsa uzaklaştırabildikleri için de teşekkür. * * * her neyse, gülücüklerini benden esirgemeyen herkese kokulu öpücükler yolluyorum! dark bear'a da ayrıcadan teşekkürlerimi iletiyorum, bana çok yararı dokunan bu zirve için.

ayrıca zirveden erken ayrılmamın cezasını tramvay kazasıyla ödeyecektim sanırım. baktım biri bi anda beni çekti, herkes bana bakıyormuş falan, meğer tramvay yolunda yürüyormuşum, yüksek müzik eşliğinde ve elimde telefon mesajlaşırken. en azından mutlu olarak ölecektim.

* * * *