tek başıma film izlemekten çok sıkıldım artık, bu yüzden ilk önüme çıkana atlıyor gibiyim. önüme biri çıktı, evet, ilkten oldukça mesafeliydim. hiç heyecan, bir kalp çarpması yoktu. fazla sıcak davranıyordu bana, güvenemedim o bakımdan. bana kimse "bu" anlamda sıcak davranmamıştı, tecrübeli değilim, emin olamıyorum gerçek mi yoksa diğer gey abazalardan biri mi diyerekten. ama şimdi öyle değil, sanki insanları kendimden uzaklaştırmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum. herkese şans tanımam gerekiyormuş gibi, gün gelir ben de birinden hoşlanırım ama o bana pas vermezse diyerekten. * o yüzden oldukça karşılık vermeye çalışıyorum. ama bir sorun var ki, sevgimi gösterebilen biri olamayışım. sevgimi sevgi sözcükleriyle değil, gizlice, alttan alttan, iğneleyerek yapıyor olmam. dilim varmıyor tatlı sözlere, sıcak laflara... her neyse, bu çocukla olanlar aşk değil, flört mü derler ne derler, ismi var mı yok mu, naptığımı bilmiyorum. "çoğu" insan gibi zamana bırakacağım galiba.