onunlayken onu izlemek bile çok iyi geliyor yanına sokulamamak, elini bırakmama isteği, sıkıca sarılıp saatlerce ayrılmadan beklemek istediklerim ama yaparken çekindiklerim şu an beni düşündürüyor. yapmak istediği her şeyi ulu orta yapan ben onun yanında utangaçlıktan ölüyorum neredeyse. aşık mı oldum diyorum sonra kendime yaptığım en küçük bir hareketin onu kıracağını, sıkacağını düşünüyorum. bunu yaparken daha çok sıkılmasından da korkuyorum. onun sebep olduğu sorunları düşünmekten hoşlanıyorum. tutkunun varlığını karanlıkta hissediyorum, yalnızlığımı aşkla besliyorum. kusursuzun erişilmezliğini anlatmaya çalışıyor bana hayat belkide. hak etmenin değil elde etmenin ahlaksızlığı ama çekiciliğini biraz da. ben gözlerine bakmadığım, dokunamadığım, duymadığım, hissetmediğim her an ona nefes alamıyormuş gibi acı çekerken diğer yandan bunu ona yeterince belli edemediğim düşüncesiyle kıvranıyorum. aşkı doruğunda yaşadığımı düşünüyorum aslına bakarsanız. yanılma payını gözden geçirecek kadar körüm şu an sanırım.