o şimdi gitti; aramızda uzak yolların soğuğu, yağmuru, kasvetli havası var. güzel tamamlanan günün ardından "-orada mı acaba?- diye otobüsün camından bakakalan bir çocuk gibi o günden beri içim kırık dökük. bilmediğim bir şekilde, seninle konuşurken, sözlerine tanık olurken o cam ekranda gözlerim doluyor, gözyaşlarımı engelleyemiyorum. bu neyin belirtisi bilmiyorum. savaş alanından kaçmak da var, savaşıp zafer kazanmak da bunun için tüm isyan edişim.

keşke, uyuyabilmek için biraz daha zamanımız olsaydı.