insanlara gerektiğinden fazla değer verdiğim, çok güvendiğim doğrudur. insanlara neyim varsa veriyorum, bilgilendiriyorum ki aynı şeyi onlardan da görebileyim. ama gün geçtikçe aynı şeyleri geri alamadığımı farkettim. benden bir şey saklayan arkadaş istemiyorum, yoksa onu tamamen tanıyamam, anlayamam. niye insanların sürekli bir şeyleri içinde tutar, söylemez, anlamıyorum. hiçbir şey tek başına atlatılmaz, unutulmaz. neyse işte, bu huyumdan vazgeçemiyorum sonuç olarak. şuana kadar güven konusunda tabiki de sorun yaşamadım, ilerde yaşar mıyım bilemeyeceğim, çok farklı hikayeler duyuyorum cidden. ayrıca, son zamanlarda krizlerde, bunalımlarda olduğumdan, en ufak bir ilgiye eriyecek gibi oluyorum. çok savunmasız hissediyorum şu aralar, koruyan da yok, biri iyi bir şey söylese peşinden koşacak gibiyim. sonum hiç iyi değil.

**