çok değil bundan 2-3 ay kadar önce çok mutlu bir adamdım aslında. ne etlim vardı ne sütlüm. insanlarla sohbet eder tanışırdım. dostluklar kurardım. ilgimi çeken hiç kimse karşıma çıkmazdı. çıkmazdı da hiç olmadık bir anda biri çıktı karşıma. çıkmasaydı, çıkmamalıydı, çıkmamak zorundaydı ama çıktı. şimdi de hayatımdan çıkıyor, aslında iyi bu, çıkmalıydı, çıkmak zorundaydı. ne o beni anlayabildi ne de ben onu. eski keyifli günlerime, düzgün düşünür günlerime geri dönmem çok yakın. yeni yeni şeker insanlarla tanışıyorum, sohbetler ediyorum, dertleşiyorum, çapraz yatıyorum yatakta. aslında iyileşiyorum ya iyileşiyorum. iyi ki tanımışım dediğim yeni yeni insanlar var, huzur buluyorum onlarla, onlar hayatımdan çıkmasınlar, çıkmamalılar, çıkamazlar ulan çıkamazlar. gebertirim !

ha birde fotoğraflarına bakamıyorum ama silemiyorum da...