artık gerçekten bıktım sözlük ya. çevremdeki insanların ergen davranışlarından, insanların sürekli '' ben '' merkezli olmasından, insanların sürekli ilgi beklemesinden yemin ederim bıktım artık ya.
geçen sene istediğim yer gelmediği için üniversiteye gitmeyip mezuna kaldım. ilk arkadaş çevrem 3 kişilik bir gruptu. ikisiyle de çok iyi anlaşıyordum ama zamanla fazla görüşemedik ve aramız açıldı. bende haliyle başka kişilerle yakınlaştım. bu ikisiyle tekrar görüşmeye başladım ama onları da satmadım. onlarla başka arkadaşlık kurdum, bu ikisiyle başka arkadaşlık kurdum. iki grubu asla birbirine karıştırmadım. neyse zamanla, iki grupta birbiriyle yakınlaşmaya başladı. bunca zaman yediğim kazıklar yüzünden sonunda mutlu, kalabalık bir arkadaş grubu kurdum dedim.
daha sonraları kime bir şey yapayım dediysem elimde patladı. buluşalım diyordum kimi arkadaşlarıyla, kimi kuzeniyle buluşuyor; kimi de dersim var, dershaneye gitmem lazım diye gelmiyordu. akşam bir şeyler yapalım diyordum evde olmam lazım diyordu birisi. birisi ailem izin vermez diyordu. öyle demesine rağmen gecenin her saati check-in yapıyor ama.
neyse olaya geçeyim: hal böyle olunca bende herkese karşı mesafeli davranıp, sadece derslerimi düşündüm. sonra bir arkadaşım sınıftan biriyle öteki arkadaşım hakkında dedikodu yapmış. sınıftan biri de bunu duymuş ve çocuğa gidip yetiştirmiş hemen. haliyle çocukta diğerine trip atmaya başladı. çocuk geliyor, '' artık onunla konuşmayacağım, arkamdan dedikodumu yapıyor vs. '' diyor, öteki geliyor '' bana neden küs olduğunu bile bilmiyorum '' diyor. kaç defa da beni arada bırakmayın dedim. bıktım böyle ergenliklerden sözlük ya. millet nelerle uğraşıyor, ben nelerle uğraşıyorum. zaten artık dershaneye de gitmeyeceğim, telefonumu da kapattım.
gerçekten üzülüyorum. asla hayalimdeki (bkz: friends ) gibi bir arkadaş grubuna sahip olamayacağım.