itiraf ediyorum uzun zaman olmuş bir mesajla sevinmeyeli. üniversitedeyken derslerimden artan kalan zamanlarda bir ilkokul öğrencisiyle ilgileniyordum. o an çok yoruluyordum, bazen derslerime bakamıyordum o yüzden arada keşke bu işe girişmeseydim diyordum ama şu an bir kez daha anladım ki iyi ki girişmişim bu işe. çocuk belirli aralıklarla babasının telefonundan bana mesaj atıyor "öğretmenim nasılsınız, öğretmenim ben şunu yapıyorum" diye. az önce mesaj atmış yine. yirim ya.