42 yaşına gelmişsin. şu ömrüne kadar sülalende sana kimsenin vermediği kadar değer verdim. maddi manevi elimden gelen her şeyin iyisi yapmaya çalıştım. gözüm bir kez olsun dışarı kaymadı. gençlik desen yok, yakışıklılık desen yok, maddiyat desen yok, karizma desen yok, tatlı dil gönül çelenlik desen yok, ince ruh desen yok. kısacası yok oğlu yok. bunların hepsinin farkındayken seni sevmiştim. ben benim için doğru olanı yaptım. benim gibisini zor bulursun (vallahi ego değil gerçekler). hak ettiğini yaşa ve pişman ol (sadistlikten değil). ben sana fazlayım.

senin lanetinde sevememek demek isterdim.

ve masal bitti. mutlu sonla değil gerçekle...

ayrılık diyebileceğimiz bir ilişkimiz olsaydı keşke. bırak aşkı bir yana, yanımda mutlu olduğunu hissettirseydin belki de bir defa. arkadaşça bile olsa seni seviyorum deseydin. pişman değilim yaşadıklarımıza ama sevdiğim kadın, vedaları sevmezdin sen de. niye titriyor ki sesin?

tek söylemek istediğim ve söyleyeceğim şey şu. :). evet sadece bu :) :)