diğer çocuklarla arasında fark olmayan ancak çıplak gözle bakmak yerine daha derinlere nüfuz ederek görmeye çalışıldığında daha güçlü oldukları fark edilen çocuklardır.

"özlem duygusunun bölünmezliği" kuralının zaman zaman istisnasıdırlar. anne ve babayı birlikte sevmek yerine; bazen ayrı yerlerde ve zamanlarda fiziki engellere takılmak zorunda kalışları; yer yer "her nerde değilsem orayı özlüyor ve orda olmak istiyorum" aforizmasının kanıtı gibidir. boşanma ve fiilen ayrılık hallerinde yaşla ilintili olarak; unutmak istenilen duygular ve yeniden hatırlanmak istenen anlar ikileminde her insanın yaşadığı, ancak olabildiğince çabuk toparlanma ile sonuçlanan geçişli hislerin etkileridir bunlar.

anne babasından yeteri kadar sevgi gör(e)meyen çocuklarla benzer şeyler hissediyorlar sanırım. ve bence güçlü olabilenleri, öldürmeyen her darbeyi başarıyla aşıp bunu, savaş repertuvarına almış kimselerdir. bi de olamayanları var ki, sanırım (yine) onları da oğuz amca anlatıyor.

erken büyüyen cocuklardır.