şu an türkiye cumhuriyetinde iktidar şakşakçılığı yapmayan tüm aydınlar, akademisyenler, yazarlar içerde. hatta öyle bir hal aldı ki, dışarda kalanlarla hayat çekilmez oldu. iki seçenek var, ya sus pus oturup herşeyi kabullenicez, ya da yazmaya, eleştirmeye, kendi çözümümüzü dile getirmeye devam edicez.

ikinci yolu takip edersek yine iki ihtimal var. ya tutuklanıp biz de içeri giricez, ya da bu kalabalıkta kimse bizi farketmeyecek.

ikinci ihtimal gerçekleşirse önümüzde yine iki seçenek var : ya oturduğumuz yerden klavye delikanlısı olmaya devam edicez, ya da fransızların, 1789 yılında tüm aydınların parmaklıklar altında tutulduğu bastil hapisanesini basarak devrimi başlattığı gibi, biz de artık kıçımızı kaldırıp bişeyler yapma vaktinin geldiğini görücez.

sanırım şu an yaşadığımız korkular, çekilen sıkıntılar ve acılar, yeni bir düzenin doğum sancıları. onu dünyaya getirmek için sancıların sıklaşmasını bekliyoruz.