eski adı "pera" olan yunanca "karşı yaka, öte kıyı" anlamına gelen bir istanbul ilçesi. ilçenin ilk sahipleri cenevizli ve venedikli tüccarlar olmuştur. fetih sonrası rumeli ve anadolu'dan getirilen müslüman ve gayri müslüm halk ile nüfus artar. tophane, fındıklı, ayaspaşa gibi semtler türkleştiği için 1492’den sonra galata kulesi çevresindeki elçiliklerin yukarıya doğru kayması ile gelişir. önceleri, fransız ve venedik elçileri ile fransiskan misyonerlerin yaşadığı bir bölge iken, sonrasında istanbul’da yaşayan yabancı diplomatların kışlık evlerinin inşaa edilmesiyle istanbul içinde farklı bir topluluk yaşamaya başlar bölgede. renklenir. 18. yüzyılın sonunda bölgede fransız, ingiliz, hollandalı, rusyalı diplomatların yaşaması, şehrin bu kısmını gayrimüslim halk için bir cazibe merkezine dönüştürür. 1800’lerin ikinci yarısında yabancıların, tüccarların, bankerlerin, armatörlerin ve kozmopolit bir çevreye yerleşmek isteyen zenginlerin, paris modasını taklit ederek yaşadıkları bir yer halini alır. 19. yüzyılda dış ticaretinin ve ulaşım olanaklarının artması ile bölgenin gelişimi hızlandırır. tramvay, gaz, su gibi altyapı hizmetlerinin sağlanmasından sonra, ivme hızlanır ve yapılaşma uçar gider. istanbulun sanatsal ve kültürel merkezidir. bu sebeple herkes ordadır. gece hayatı anlamında beyoğlu haklı bir üne sahiptir. çünkü biz varız.* amin!