bir dostu olmalı insanın

saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
nereden çıktın bu vakitte dememeli,
bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
gözünün dilini bilmeli, dinlemeli, sormadan, söylemeden anlamalı...
arka bahçede varlığını sezdirmeden,
mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında;
sen her daim onun orada olduğunu hissetmelisin
ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli,
kovuklarına saklanabilmelisin.
kucaklamalı seni güvenli kollarıyla,
dalları bitkin başına omuz,
yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...
en mahrem sırlarını verebilmeli,
en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin.
gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz.
onca dalkavuk arasında bir tek o,
sözünü eğip bükmeden söylemeli,
yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
alkışlandığında değil sadece,
asıl yuhalandığında da yanında durup koluna girebilmeli.
övmeli âlem içinde, baş başayken sövmeli.
ve sen, öyle güvenmelisin ki ona övdüğünde de sövdüğünde de
bunun iyilikten olduğunu bilmelisin.
teklifsiz kefili olmalı hatalarının,
günahlarının yegâne sahibi.
seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş,
göz bebekleri bulutlandığında, fırtınayı sezebilmelisin.
ve sen ağladığında onun gözlerinden gelmeli yaş...
yıllarca aynı ip üstünde çalışmış,
iki trapezci gibi güvenle kenetlenmeli elleri...
parkurun bütün zorluklarına rağmen,
"dostluğumuzu koruyabildik,
acıları birlikte göğüsledik ya
yenildik sayılmayız" diyebilmeli...
issızlığın, yalnızlığın en koyulaştığı anda,
küçücük bir kâğıda yazdığımız
kısa ama ümitvarî bir yazıyı
yüreğe benzer bir taşa bağlayıp
birbirimizin camından içeri atabilmeliyiz.
"bunu da aşacağız! bir dost"

can dündar

bu şiiri hiçkimseciklere anlatamadım ya... işte ben ona yanarım. dost dediğin ilişki bitirdiğinde söylenecek bayağı ve küstahça bir kelime olmamalı beyler. yapmayınız. madem bana inanmazsınız bakınız can dündara. fedakarlık ve anlayış göstermeksizin, fedakarlık ve anlayış beklediğin kişiden beklentin dostluk değil; ancak bir menfaattir.
övmeli âlem içinde, baş başayken sövmeli.
ve sen, öyle güvenmelisin ki ona övdüğünde de sövdüğünde de
bunun iyilikten olduğunu bilmelisin.

hay ağzını öpen ben senin can. allah ruhunu ışıklara çalsın. kendimin ciddiye alınmamasına alışığım. ey ahali... bari buna kulak verin.

imza: hakiki bir dost... *

ismini vermek istemeyen dosttur.

(bkz: ismini vermek istemeyen izleyici)