2 aydır hayatı bana zindan eden olay. ne güzel naza çekebiliyordum kendimi kan tutuyor diye zırt pırt kan aldıramıyordum ben. damar yolu lafını duyunca bile bayılıyordum. ama bu avuç içi kadar organ resmen karakterimi değiştirdi. geçen perşembe ağrıdan duramadığım bir anda evden kalkıp kuzu kuzu acil servis yolunu tek başıma tutabildim. onu geçtim normalde yanımda 3-5 kişi olmadan yaptıramadığım hadiseleri taş dolu böbreğim sayesinde tek başıma yaptım. serumum yarıya inince annemleri arayıp "anneeeee bitti" dedim. allah kimsenin başına vermesin bu olayı çok zor bir süreç. hele ki böbrekleriniz bir taş ocağı mantığıyla çalışıp her sene taş üretimi gerçekleştirecekse vay halinize. *