hakaret ve küfür boyutuna ulaştığını gördüğüm an o çaresizliğe mahkum buluyorum insanları.çaresizliğin en iyi çözümü susmaktır.sadece susup düşünmek - bazen de hiç düşünmemek.ama ne olursa olsun durmayı bilmek.sessizliğine sığınan her çaresiz insan gözlerini elbet bir gün yeniden açtığında çarelerle uyanacaktır.
' sen bende saplantı oldun '( stalk yapmamı konuştuk o an bu konuyu açmasını beklemiyordum , çaresizlikten midir yoksa o an bir şey söyleme ihtiyacı da hissetmiş olabilirim ya da sapık olduğumu düşünmesin diye öyle dedim.) sevdiğim şahısla wp de yaptığımız ufak bir muhabbet sonucu bunu dedim. platonik aşk tabiki