bugün yine kocacığının kanatlarına sığınarak kadınlığım üzerinden bana sataşmış yazardır. en azından erkeksi olduğunu sanan kadınsı biri değilim, öyle- kendisi gibi- olsam daha kötü değil mi. *
ölçülü gülümsemesi, ağırbaşlı konuşması, dingin duruşuyla pek tatlı bir yazar. sevgilisiyle her insan evladına kısmet olmayacak bir uyum ve yakışma yakalamışlar. gerçi bana "abla" dedi ama önemli değil. çocuk nereden bilsin benim büyüme özürlü olduğumu!
kendisiyle ve eşi benzeri bulunmayan 7 cihanın bildiği beyi ile yanyana olmasak da aynı salonda azam ali konserine katılmıştık vakti zamanında. birbirimizi de tanımıyoruz fakat kendisini azam'ın hareketli bir şarkı söylediği an bildim. ciwan o an kendinden geçti ve beline zilli bir tül dolayıp alel acele kendini sahneye attı. orda hanginiz olsa onu bilirdiniz bizim çığırtkan ciwan olduğunu. şarkıyı sizlere söyleyeceğim öncesinde sahnede öyle bir an vardı ki anlatmam lazım hala gözümün önünde, şarkıda "eyvallaaaa.." dendiğinde ciwan ellerini yukarı doğru açıp kendini semazen zannedip dönmeye başlaması, bunu yaparken de durmak bilmeyen kalçası. hiç unutmadım.
genelde pek çok konuda anlaşamıyoruz ve genelde tartışırken belden aşağı vurmayı çok güzel beceriyor ama ben bu adamda fındık kadar kötü niyet olduğuna inanmıyorum. tam tersine, fazla iyi bir insan. çok temiz bir kalbi var.
naringergedan
zagor