bizimkilerin eskiden oturduğu dairede telefon sehpasının üstünde bulunan ilginç bibloyu allah sanıyordum. biblo aşırı kokoş giyimli bir tombik kadın şeklindeydi küçük bir sandalye'nin üstünde oturuyordu. ben onu allah sanardım ve korkardım ondan, tabi bizim evde din diyanet hiç olmadı anneme sorduğumda da gülüp geçiyor, bir şey demiyordu. çok sonradan- ilk veya orta okul yıllarında- din dersinde hocamız cennette hepimizin allah'ı göreceğini ve her birimize içimizden ona biçtiğimiz suret ile görüneceğini söylemişti. bende mitoloji meraklısı bir çocuk olduğundan allah'ın bana ra şeklinde gözükeceğini düşünürdüm.
that's putperestlik, it's putperestlik.