izmir'deki 2005 depremi benim açımdan çok güzeldi. o yaşta bana yanık bir yakışıklı çocuk vardı, onunla ilk akşam yemeğine gittim. o da iftar çadırına gittik, eve çıkarsak bina yıkılır diye annelerimiz yemek yapamıyordu. ne romantik. hayatımda ilk kez iftar çadırına gitmiştim, üstelik tepecik'te. neyse sağolsun beni korudu kötü insanlardan: / mum ışığı eksikti ama olsundu.