yoğun,yorucu ve stresli bir iş temposuna sahip olmak,küçük bir şehirde yaşamak,eşcinsellğinizi yeni yeni kabullenmeye başlayıp kimselerle bir şey paylaşamamak,herkese gülmek zorunda olup,kimseye ruh halinizi yansıtmamak gibi bir görev üstlenmek sonucunda kaçınılmaz olan durum.zaman akmıyor,kendi depresyonunun farkında olmak da bir işe yaramıyor.
bazen düşünüyorum gay olmamı görmezden gelip hetero gibi yaşamaya çalışmak daha mı kolaydı diye.hiç bitmeyecek bir tek başınalığın ortasına hapsolmuş gibi hissediyorum lanet olsun.