türkiye'de bir devlet geleneği olarak varlığını korumaktadır.
güney amerika ve güney avrupa ülkelerinde kontrgerilla ve nato bağlantılı derin devlet aygıtlarının bir kısmı başarıyla temizlenebilmişken, türkiye'de böyle bir dönüşüm henüz sonuçlandırılamamıştır. halk kitlelerinin eylemleri, susurluk kazası sonrasındaki eylemlerde ve gezi direnişi sürecinde olduğu gibi, hep yarım kalmış kalkışma niteliğindedir.
çünkü, kutsal devlet ilkesine göre yapılandırılmış siyasal iktidarların, halkın tepkilerine ve taleplerine kulak vermesi gibi bir ihtiyacı ve zorunluluğu bulunmamaktadır. hatta, halkı temsil eden yargı organlarının ve sivil denetim kurumlarının kararlarına ve gücüne değer bile verilmemektedir.
dolayısıyla, azılı bir terör canavarına dönüşmüş bu aygıt, sadece "dış efendileri"nin emirlerine uyarken, ülke içindeki "rakipsiz tek güç" konumunu, "içerideki kölelerin efendisi" rolüyle sürdürebilmektedir.