türk edebiyatta kesinlikle ölüm denilince akla gelen ilk isim ümit yaşar oğuzcan olmalıdır. ölümün ve aşkın şairi. zümrüdüanka kuşu misali bir yaşam olarak tanımlar kendi hayatını koca şair. bir çok kez başarısız olan intihar denemeleri vardır, hislerini yoğun bir şekilde şiirlerine aktarır ve bu onu korkusuz yapar. hayatını hep uçlarda yaşamış, aşkı ve hatta ölümü bile sevmiştir. oğlu vedat' ın doğumundan önce de sonrasında da bir çok kez intihar etmeyi dener, her zaman depresif bir ruh haline sahiptir. ironi bu ya , genetik miras olarak oğluda bu özelliği alır. reşat nuri'nin aksel'i, halit ziya'nın sadun'u kaybettiği gibi , ümit yaşar'da vedat'ın intihar etmesiyle evlat acısı yaşar. vedat galata kulesınden kendini bırakarak intihar eder , elinde bir notla: " baba intihar öyle edilmez, böyle edilir." ümit'i derinden sarsar bu olay ve galata kulesi şiirini yazar, içini döker, uyan oğlum uyan vedat diye.
"tanrı biliyor ya kaç kere öldüğümü
inandım ölüme, aşka inandığım kadar
satır satır yaşadım yazdıklarımı
ne saadetin ne güzel günün şairiyim
kimse acımasın bana, istemem
ben aşkın ve ölümün şairiyim."
her zaman hatırlanması gereken önemli şairlerindendir ümit yaşar oğuzcan...