en yakın olma sorununu eşcinselliğimi kabul ettiğim gün düşünmeye başladım. en yakın kimdir, kim en yakın arkadaşın olur... çevremdeki insanlara baktım, acaba kaçı hayal ettiklerinin aksine homoseksüel cikolatali kek'i severlerdi. onların bu konudaki görüşleri öğrendim. homofobik olanlardan yavaş yavaş uzaklaştım. tabii homofobik oldukları için onlarla dalga geçtim. onları sığ, gerizekalı, yobaz olmakla suçladım, şakayla karışık. neyse onları hayatımdan siktir etmiş durumdayım.

geriye kalan insanlarım, arkadaşlarım, hepsi lgbt konusunda duyarlı. bunun için o kadar teşekkür ediyorum ki... elbette çoğuna asla açılmayı düşünmüyorum. açılmak istemememin sebebi sır tutacaklarına güvenemiyor olmam. zira burası türkiye. zira burası %99'u homofobik* insanların yaşadığı bir ülke. ben böyle bir sırrı herkese vermem. siz de vermeyin. homofobik olup olmadığını bilmeden açılmak ne demek arkadaşlar, kendinize gelin. silkinin.

açıldığım insanlar oldu mu? oldu. hepsi çok normal karşıladı. teşekkür ettiler, arkadaşlığımız level atladı. en güzeli de ne biliyor musunuz? açıldıklarımdan 2 tanesi, homofobik insanlarla beraber olmuyor. ikisi de çok güzel kadınlar. kaç erkeği terk ettiklerini biliyorum.

neyse ki adam uyuşturucu örneğini vermiş. eşcinsel olacağına öl de diyebilirdi. derler bok beyinliler.