çünkü nihayet bir başına kalmışsındır.
zihnin derinliklerine itelediklerin gelip bulur bu sefer seni; günlük hayatına yansımaz bu, hatta ve hatta pratikte gayet "unutmuşsundur".
sonra o unuttuğun, zihninin en arkasına itelediğin, gece vakti gelir; karşında canlanır ve senden bunun -yani unutulmanın-hesabını sorar.

heh! işte bu sebeple hep gece vakti gelip bulur seni hüzün, keder, mutsuzluk. adına ne dersen de.
zihnindeki yakana yapışmak için ancak geceyi fırsat bulmuştur çünkü..