gün boyu beklediğin telefonun tuvalette çalması

berbat bir durumdur. hele ki profesyonel hayatından, iş görüşmesi için insan kaynakları memuresi, patron vb. birisi arıyorsa, "müsait misiniz?" sorusuna yankılanan ve titreyen sesinle ister istemez "evet" diye cevap verirsin.
(bkz: trajikomik)
şu ana kadar hiç açamadığım için panik yapmamı gerektirecek bir telefonu tuvalette almadım. çaldığı zaman genelde işime devam ediyorum. tabii koca tuvalette benim telefonumun sesinin yankılanması biraz geriyor ama bene ne?* güzel güzel temizliğimi yaptıktan sonra çıkıp arayana numarayı arıyorum.
münasebetsizliğin dik alası.
çözümü çok basit: wc'ye giderken/girerken cep telefonu adı verilen icadı yanımıza almamalıyız.
keşke beklediğim bi telefon olsaydı, keşke aramasını beklediğim bi adam olsaydı.