ramazan ve sıcakların verdiği rahatsızlık nedeniyle günlerdir eve kapanmış olan yazarın hali. öyle ki tek arkadaşı internettir. kamburu çıkmış, sandalyede iki büklüm oturmuş kanlı gözlerle monitöre bakıyor...

yalnız kalmaması, uzun süreli düşünmemesi gereken takıntılı bir tipseniz, var olan psikolojik sorunların beslenip büyümesine sebep olabilecek bir durumdur.

ama benim antisosyalliğimden olsa gerek, bugün günlerdir dışarı çıkmadığımı. insan yüzü görmediğimi farkettim.
pek te istediğim bişey değil zaten insan görmek. öyle ki akşamları iftardan sonra sırf sigara içebilmek için gittiğim tek yerdir apartmanın bodrumu.. tek başıma sadece sigaram ve dumanı... saatlerce karanlıkta oturup ard arda sigara yakmak

peki bu durumu ne zaman fark ettim ... arkadaşlarımı aramayı bırakıp, onların beni çağırmasını beklemeye başladığım günden beri mi ? evde p*ç muamelesi gördüğüm zamandan beri mi..?

özet geç p*ç dediğinizi duyuyor gibiyim.
özetle günlerdir dışarı çıkmıyorum mk.
asosyallik günlüğümüde ileride paylaşırım

(bkz: asosyal).

günlerce evden dışarı çıkmamak istiyorum bazen. *

çoğu kitap yazarlarının yaptığı şeydir. kendilerini dış dünyadan soyutlayıp, sadece yazacakları şeye odaklanırlar. *

ayrıca, depresyon, bunalım, yalnızlık hissi, kimse beni sevmiyor modları, dışarıda aval aval gezip ne yapacağım nidalarına sebebiyet verebilir, hatta güneş ışığına hassasiyeti had safhada oluşup, dışarı çıktığı ilk 5 dakika gözüne açamayabilir, bir yere toslayabilir, düşüp herhangi bir yerini kırabilir, sonra hemen eve kaçar vampir misali, artık dışarısı onun için tehlikeli olmaya başlamıştır. ayı ininde yaşamaya devam eder, konuşmayı unutur, asosyalleşir, ilkelleşir, gülemez, ağlayamaz, kök salmaya başlamıştır bitkisel hayatla beraber, tabii bu arada bilgisayarı varsa bir çok oyunun sonunu getirmiştir; bu sebepten kıl dönmesi, göt büyümesi, beyin erimesi gibi fiziksel ve kimyasal sonuçlar da doğurabilir. * *

evde yeteri kadar yiyecek içecek stoğu varsa, uzun bir tatile girmişsem, hayatımda biri yoksa ya da sevgiliden ayrılmışsam, havalar hayli kötüyse yer yer karla karışık yağmur varsa; bu yazar ben oluyorum.

(bkz: ağlatan başlıklar)

rekorum 17 gün, batman vizyona girdiği için çıkmak zorunda kalmıştım ve cidden sarsıcı bir deneyimdi, hatırlayınca duygulandım. onun dışında haftaiçi genel olarak dışarı çıkmak için geçerli bir neden bulamıyorum, hatta yok. tek başıma dışarı çıkmayı sevmediğim, çıkarsam da hayati bir ihtiyaç için çıktığımdan, hali hazırda devam eden sosyal bir aktiviteye dahil olmadığımdan, kocaman boş bir yılım olduğundan.. tamam bunları geçeyim, bi de hiç arkadaşım yok, arkadaş edinmek gibi bir çabam da yok. yalnızlıktan ölüyorum tamam mı. **

sevgili sitivın king'in dediği gibi;

belki de gerçekten yalnız olan kimseleri böyle tanıyabilirdiniz… onlar yağmurlu günlerde daima yapılacak hoş bir şey bulabilirlerdi. onları her zaman arayabilirdiniz. çünkü hep evde olurlardı. gerçekten hep yapayalnız ve evdeydiler.

teşekkürler sitıvın.