biri'nin kim olduğuna değişen sıyrılma zaman endeksi.

bazen biriyle yürürken gittiğin yerin önemi yoktur lakin yürürken aynı şeyleri düşünüyor olmak yeter. bazen de yürürken yanındakine bağlı olarak ayakların öylesine yerden kesilir ki yanından geçen herkesi öldürmeyi düşünürsün. nerden nasıl geleceği belli olmayan farklı bir ayrışma hissidir bu. ve bazen de yanlış bir söz hatta çoğunlukla gecikmiş bir sözü sırf zamanında duyamadığın için kendini onun yanında asla özel hissedemeyeceksindir. özel hissetme zaman aralığı uzun vadede başlangıç sayılan çoğu duygunun temelidir.

hangi duygu? hep platonikti bizimkisi...

benim yanımda rahat rahat osuruyorsa kendimi özel hissederim, adam bütün duvarları yıkmış daha ne olsun

doğru zamanda hakkı verilerek söylenen bir seni seviyorumun yerini hiçbir şey tutamaz.

içten geldiğini tüm benliğinle hissettiğin bir sarılma.

bana bunu şimdiye kadar bir kişi hissettirdi. yine aynı kişi bırakıp giderek bana kendimi bi anda değersiz hissettirdi.

ilk defa birisine karşı böyle hissettiğini söylediğinde ve bu konuda gerçekten samimi olduğunu anladığınız zamandır.

nefesinin sıcağını ve nefes alıp verişini kulağımın yanında hissettiğim o mutlak,saf çekim anı.

3 seneden sonra ilk kez aynı evde sadece ikimiz olduğumuz zaman bu allah'ın bir lütfü deyip neredeyse imana gelecektim. bi alo'ya dünyanın en mutlu insanı olurken, 15 gün boyunca; gece uyurken, sabah uyanirken, yemek yaparken, dışarı çıkarken, müzik dinlerken, film izlerken yanımda olacaktı. ekmek almaya giderken bunları düşünüyordum yolda. eve ekmek götürüyorum, beni evde bekleyen bir sevdiğim var. zaten kendi de sonradan itiraf etti kaybolana kadar camdan izlediğini.

onla iken herşeyi unutmam,kim olduğumu bile...