4-5 yılda bir, genelde iş için günübirlik gidip sadece bir kaç saat kalıp hemen dönmeme rağmen korkmama sebep olmuştur. şöyle ki:
bir keresinde işim bitmiş ama havaalanına gitmek için bir saat vaktim vardı. şöyle bir yürüyeyim dedim. yolda orta yaşlı, iyi giyimli beyefendiden birisi * "ateşiniz var mı?" diye sordu. ben de sigara içmediğim için olmadığını söyledim. daha sonra "peki olsaydı verir miydiniz?" dedi. ben de saf saf "tabi ki verirdim" deyince abi bana biraz daha sokularak ve gözlerimin içine bakarak "ben de senin ateşinle yanmak isterdim doğrusu" dedi. jeton geç düştüğü için "hee, iyi günner" deyip yoluma devam ettim. içimden de
(bkz: adamın götünden kan alırlar kamil kan) diyerek istanbul dan korkmakta haklı olduğumu anladım.