“şiir bir ahlaktır. sistemleri bozan, emirleri reddeden bir insanın yeteneklerine göre kurulan ve yönlendirilen bir disiplini, gizli bir davranışı, “ahlak” olarak adlandırıyorum. bu özel ahlak, yalanın gerçek ve bizim gerçeğimizin yalan görüneceği şekilde kendilerine yalan söyleyen ve darmadağınık yaşayan kişilerin gözüne ahlaksızlık olarak görünebilir.
bu prensip doğrultusunda şunları yazmıştım: “genet bir ahlakçıdır. oysa ben her zaman doğru söyleyen bir yalancıyım.” bu cümleden eşekler kendilerine ot çıkarmışlardı. o otların içinde yuvarlanıyorlar. aslında, bu cümle insanın toplumsal olarak bir yalan olduğu anlamına geliyordu. şair özellikle kendi biricik gerçeğine karşı birlik oluşturduğu ve bu gerçeği yalanla suçladığı zaman toplumsal yalanla savaşmaya çalışmaktadır.
çoğulun tekile karşı olan savunmasından daha çetin olan hiçbir şey yoktur. hiçbir zaman yalan söylememeye karar verdiğimiz zaman kafeslerdeki bütün papağanlar şu sözü tekrar ederler: “yalan söylüyor. kandırıyor.” bir keresinde, benimle tartışan genç bir kadın yüzüme şöyle haykırmıştı: “sein gerçeğin benim gerçeğim değil!” umarım öyledir!” diyen yazardır jean cocteau.

beyaz kitap, harikulade çizimleri ve cocteau hakkında detaylı bir yazı var şurada: http://www.lgbthaber.net/?p=546